Elementy składowe diagnozy logopedycznej i neurologopedycznej:
- Wywiad z rodziną i/lub pacjentem
- Analiza dokumentacji medycznej
- Badanie pacjenta
- Omówienie wyniku
- W razie potrzeby, przekazanie wskazań dotyczących dodatkowej diagnostyki
- Opinię neurologopedyczną - dodatkowo płatne
- Plan terapii - w przypadku współpracy
Całościowa diagnoza poziomu rozwoju mowy i komunikacji, prowadzona jest przez neurologopedę bądź logopedę. Spotkanie diagnostyczne z dzieckiem obejmuje wywiad z rodzicem, którego celem jest pomoc w ustaleniu przyczyny nieprawidłowości językowych. W ramach diagnozy oceniane jest zarówno rozumienie, jak i nadawanie mowy. Do dodatkowych celów diagnozy logopedycznej lub neurologopedycznej, należy ocena sprawności narządów artykulacyjnych dziecka, artykulacji poszczególnych głosek, zasobu słownictwa oraz innych aspektów zarówno komunikacji werbalnej, jak i pozawerbalnej. Ponadto podczas obserwacji, specjalista ocenia poziom rozwoju wybranych funkcji poznawczych, związanych z rozwojem językowym dziecka. Badanie przeprowadzane jest przy użyciu testów i prób zadaniowych adekwatnych do wieku pacjenta.
Czym różni się diagnoza logopedyczna od neurologopedycznej?
W odniesieniu do dzieci wsparcie terapeutyczne neurologopedy wskazane jest w sytuacji:
- Opóźnionego rozwoju psychoruchowego
- Opóźnionego rozwoju mowy
- Jąkania
- Dyzartrii lub afazji (zaburzenia mowy powstałe w wyniku uszkodzenia układu nerwowego)
- Dysfagii (zaburzeń przyjmowania, rozdrabniania oraz transportowania pokarmów do żołądka)
- Trudności w karmieniu dziecka (ssanie piersi, picie z butelki)
- Diagnozy mutyzmu
- Diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu
- Diagnozy zespołu genetycznego
- Diagnozy mózgowego porażenia dziecięcego